رویاهای دوست داشتنی

به دیدارم بیا هر شب

در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند،

دلم تنگ است

بیا ای روشن، ای روشن تر از لبخند

شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها ...

دلم تنگ است

بیا بنگر چه غمگین و غریبانه،

درین ایوان سرپوشیده ، وین تالاب مالامال

دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهیها

و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی

در این ایوان سرپوشیده ی متروک

شب افتاده ست و در تالاب من دیریست

که در خوابند آن نیلوفر آبی و ماهیها، پرستوها ...

بیا امشب که بس تاریک و تنهایم

بیا ای روشنی ، اما بپوشان روی

که می ترسم تو را خورشید پندارند

و می ترسم همه از خواب برخیزند

و می ترسم که چشم از خواب بردارند

نمی خواهم ببیند هیچ کس ما را

نمی خواهم بداند هیچ کس ما را

و نیلوفر که سر بر می کشد از آب،

پرستوها که با پرواز و با آواز

و ماهیها که با آن رقص غوغایی،

نمی خواهم بفهمانند بیدارند

شب افتاده ست و من تنها و تاریکم

و در ایوان و در تالاب من دیریست در خوابند

پرستوها و ماهیها و آن نیلوفر آبی

بیا ای مهربان با من!

بیا ای یاد مهتابی!